W homilii Ksiądz Biskup powiedział, że chociaż dziwne może się wydaje uroczyste święcenie kościoła, mającego półtora wieku, to plany Boże są czasami trudne do zrozumienia przez ludzi, a ich odczytanie stanowi dodatkowy motyw do dziękczynienia Bożej Opatrzności. Świątynia ta powstała bowiem w czasach, gdy władze carskie rozbierały inne kościoły, co można nazwać prawdziwym cudem wspierającym odważne starania ówczesnych parafian, właścicieli tych ziem oraz duszpasterzy. Przetrwała ona też wiele tragicznych momentów i chyba czekała, podkreślił bp Dydycz, na najlepszy moment, gdy następca św. Stanisława, patrona parafii – papież Jan Paweł II został wyniesiony na ołtarze, a zagłębienie się w postawę budowniczych jest wyzwaniem dla obecnych parafian, aby „z radością szli na spotkanie z Panem”.

Proboszcz ks. Bogusław Wasilewski, podkreśli, że rocznice te były także inspiracją do zagłębienia się w historię parafii, jej dobrodziejów i duszpasterzy, których kilku zostało pochowanych w miejscu, na którym dzisiaj trudno odnaleźć ich groby.

Wczoraj i dziś świątyni

Przygotowania do budowy obecnego kościoła rozpoczęto w 1850 r. Kamień węgielny poświęcono w 1857 r. Dopiero jednak w 1864 r. staraniem i kosztem hrabiego Stefana Ciecierskiego zbudowano kościół murowany, z czerwonej cegły, w stylu neogotyckim, według projektu warszawskiego architekta Ernesta Baumana. Budowniczym kościoła był zaś ks. Szymon Koc. Poświęcił go, bez pozwoleń ówczesnych władz carskich, dziekan bielski i proboszcz boćkowski ks. Stanisław Gierulski 29 marca 1864 r., za co zastał ukarany grzywną. W czasie I wojny światowej kościół był uszko­dzony, a do dzisiaj dwa pociski artyleryjskie tkwią w jego murze. Był on restaurowany przez kolejnych duszpasterzy i para­fian. Poprzedni proboszcz ks. Edward Kowalczuk przeprowadził gruntowny remont wieży, wymienił instalację elektryczną, odnowił drewniany sufit, wymalował wnętrze, wstawił witraże w oknach oraz zbudował nową plebanię, poświęconą w 2008 r. Obecny proboszcz ks. Bogusław Wasilewski kontynuuje stale prace renowacyjne i budowlane zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz świątyni oraz rozwija działania duszpasterskie w parafii, liczącej obecnie ok. 1000 wiernych.

Radosne „Te Deum”

W uroczystości uczestniczyli byli proboszczowie z Pobikier: ks. Edward Kowalczuk, ks. Mieczysław Baranowski i ks. Józef Grzeszczuk, którzy koncelebrowali Eucharystię wraz z Księdzem Biskupem i namaścili ściany świątyni. Obecni byli także kapłani i siostry zakonne pochodzące z tej parafii, kapłani z diecezji drohiczyńskiej, łomżyńskiej i Białorusi, rektor i klerycy Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie, władze samorządowe, konserwatorzy zabytków, przedstawiciele instytucji wspomagających tamtejszą wspólnotę oraz radni parafialni. Wszyscy podpisali się pod dekretem, upamiętniającym to wydarzenie. Przybyło też wielu parafian i gości, a miejscowy proboszcz powiedział, że wszelkie działania i ziemskie znaki, dokonane zarówno w minionych wiekach, jak i obecnie, znajdą odniesienie w wieczności u Boga. Na pamiątkę tego szczególnego dnia została również odsłonięta i poświęcona tablica, w której umieszczono kamień z Wieczernika. W świątyni wyeksponowano również zabytkowe portrety – biskupa powołującego do życia parafię w Pobikrach wraz z tekstem aktu erekcyjnego oraz portret fundatora. Przed kościołem zaś stanął krzyż i kamienie, upamiętniające tegoroczne rocznice i duszpasterzy, których życie związane było z historią parafii.