Najliczniej reprezentowanym krajem na nowym konklawe są Włochy, które mają 19 kardynałów elektorów. Wśród nich jest dwóch purpuratów narodowości włoskiej, którzy pełnią swoją posługę poza krajem - Pierbattista Pizzaballa, patriarcha Jerozolimy Łacińskiej, jeden z najczęściej wymienianych w tych dniach jako papabile, oraz Giorgio Marengo, prefekt apostolski Ułan Bator (Mongolia).

Podczas zbliżającego się konklawe niektóre historycznie ważne diecezje włoskie po raz pierwszy nie będą reprezentowane, ponieważ ich biskupi nie zostali wywyższeni do godności kardynalskiej przez Franciszka. Najbardziej uderza nieobecność kardynała z Mediolanu, najludniejszej diecezji na świecie, której przewodzi Mario Delpini, „jedynie” arcybiskup. W historii Kościoła stolica Lombardii była świadkiem wstąpienia na tron papieski wielu arcybiskupów; w XX w. było ich dwóch: Pius XI (Achille Ratti) w 1922 r. i Paweł VI (Giovanni Battista Montini) w 1963 r.

Wykluczona została również Wenecja, historyczna siedziba kardynałów, gdzie patriarcha Francesco Moraglia nie został mianowany kardynałem, co stanowiło odstępstwo od ugruntowanej praktyki. A przypomnijmy, że w XX w. trzej papieże byli wcześniej patriarchami Wenecji: Pius X (Giuseppe Sarto) wybrany w 1903 r., Jan XXIII (Angelo Giuseppe Roncalli) wybrany w 1958 r. i Jan Paweł I (Albino Luciani) wybrany w 1978 r. Podobnie nie będą reprezentowane tak ważne diecezje jak Genua i Palermo.

Natomiast Florencja będzie obecna na konklawe ze swoim arcybiskupem seniorem, kard. Giuseppe Betorim, gdyż obecny arcybiskup, Gherardo Gambelli, nie został mianowany kardynałem.

Wykluczenia te wywołały dyskusję, ponieważ tradycyjnie biskupi tych diecezji byli podnoszeni do godności kardynalskiej, tym bardziej że Franciszek zdecydował się mianować kardynałów biskupami mniej znanych diecezji. Dotyczy to dla przykładu Agrigento. Od 2008 r. arcybiskupem tej sycylijskiej archidiecezji był Francesco Montenegro, który przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego włoskiej Caritas. Ponieważ wyspa Lampedusa należy do tej archidiecezji, to właśnie abp Montenegro przyjmował Franciszka na Lampedusie 8 lipca 2013 r. Papież dotarł na sycylijską wyspę w czasie pierwszej podróży swojego pontyfikatu. Była to wizyta związana z katastrofą łodzi z migrantami, która rozbiła się w Cieśninie Sycylijskiej i pociągnęła za sobą wiele ofiar ludzkich. Archidiecezja Agrigento zaangażowała się bardzo w pomoc uchodźcom. Półtora roku później, na konsystorzu 14 lutego 2015 r. Franciszek mianował abp Montenegro kardynałem.

W 2013 r., gdy Franciszek odwiedził Lampedusę, rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Agrigento był ks. Baldassare Reina. I to właśnie jego Papież mianował biskupem pomocniczym Rzymu (27 maja 2022 r.); 6 października 2024 r. został on mianowany wikariuszem generalnym diecezji rzymskiej, a pięć miesięcy temu, 7 grudnia 2024 r. kardynałem.

Jednak najbardziej niespodziewaną nominacją Włocha było wywyższenie do godności kardynalskiej „zwykłego” funkcjonariusza Kurii Rzymskiej, ks. Fabio Baggio, C.S., podsekretarza Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka. Ten kapłan ze Zgromadzenia Misjonarzy św. Karola, w latach 1995-1997 pracował w Santiago de Chile - pełnił funkcję doradcy Komisji Episkopatu Chile ds. Migracji (INCAMI). Następnie do 2002 r. był dyrektorem Departamentu Migracji Archidiecezji Metropolitalnej Buenos Aires. 14 grudnia 2016 r. został mianowany Podsekretarzem Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka, a w 2022 r. Franciszek powierzył mu również odpowiedzialność za Sekcję ds. Migrantów i Uchodźców oraz Projekty Specjalne. Został kardynałem na konsystorzu 7 grudnia 2024 r.

Wybór kardynałów dokonany przez Franciszka, choćby na przykładzie włoskich purpuratów, świadczy, że zmarły papież w znacznym stopniu uwarunkował przebieg nadchodzącego konklawe.