Konkurs dla uczniów gimnazjum i szkół ponadgimnnazjalnych – dzieło Marioli Gałkowskiej – odbył się 2 kwietnia. Dla szkół podstawowych papieski konkurs odbył się dzień wcześniej w gościnnym i otwartym na wartości chrześcijańskie Rudniku Szlacheckim. Główną lekturą w obu konkursach była książka abp. Mieczysława Mokrzyckiego i Brygidy Grysiak pt. „Miejsce dla każdego”.
W konkursowych zmaganiach w Kraśniku wzięło udział 19 czteroosobowych drużyn. Po prezentacji poszczególnych grup uczestnicy odpowiadali na pytania dotyczące bł. Jana Pawła II. Turniejowi towarzyszyła obecność relikwii bł. Jana Pawła II oraz przesłanie Ojca Świętego, skierowane do młodych: „Musicie myśleć o sobie w kategoriach uczniów Chrystusa, sięgać w głąb serca, otwierać Mu to serce, razem z Nim kształtować cierpliwie i wytrwale nowego człowieka. Młodym nie wolno stracić kontaktu z Chrystusem. Żyjąc z Chrystusem, czuje się swój skarb”. Po serii konkursowych pytań jury wyłoniło zwycięskie drużyny. Na podium znalazły się reprezentacje szkół z Wilkołaza (I miejsce), Kraśnika (Gimnazjum nr 2) i Mętowa. Nagrodzeni zostali również uczniowie z IV LO im. M. Reja w Kraśniku, V Gimnazjum w Krasnymstawie, Urzędowa, Skorczyc, Annopola, Polichny i Wąwolnicy.
Podczas rozdania nagród Mirosław Włodarczyk, burmistrz Kraśnika, który udzielił wsparcia finansowego organizatorom konkursu, powiedział: – Ta edycja turnieju wiedzy jest wyjątkowa, ponieważ przypada w przededniu kanonizacji Ojca Świętego. Jan Paweł II to wielka postać o niepodważalnym autorytecie. Mamy świadomość, że ten konkurs ma przybliżyć do zastosowania prawdy i wiary Jana Pawła II w codziennym życiu. Życzę, żeby ta droga i wiedza tutaj zdobywana, pozwoliła uczestnikom konkursu wstąpić na drogę świętości. Burmistrz podkreślał również wyjątkowość chwili przez obecność relikwii bł. Jana Pawła II. Za ten wyjątkowy dar dziękował proboszczowi parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Jerzemu Zamorskiemu oraz dyrektor szkoły Marzenie Pomykalskiej. Do uczestników konkursu specjalne przesłanie przygotował lubelski kurator oświaty Krzysztof Babisz. W liście dziękował za organizację turnieju, gwarantującą rozwój intelektualny i duchowy. Do młodych zwrócił się z apelem: – Pamiętajcie, że jesteście solą ziemi i światłością świata. Życzę wam, abyście stawali się dobrymi ludźmi.
Proboszcz i dziekan ks. Jerzy Zamorski dziękował młodym uczestnikom konkursu za to, że stają się ludźmi silnymi wiarą i Janem Pawłem II. Odczytał również list skierowany do organizatorów i uczestników turnieju przez abp. Mieczysława Mokrzyckiego. Osobisty sekretarz Jana Pawła II napisał w nim: „Byłem blisko niego; widziałem jego modlitwę, troskę, radość, szczęście, umieranie. On powiedział Bogu «tak» na drodze do świętości. Miłość Boga prowadziła go do dzieci, młodzieży, osób starszych. Cieszę się, że macie pragnienie drogi świętości. Niech urodzi się wasza świętość, byście żyli, dobrze czyniąc, bo powołanie do świętości jest powszechne. Doświadczenie jego życia to świętość. Nie byłoby beatyfikacji i kanonizacji, gdyby nie jego odkrycie Boga. Jan Paweł II miał poczucie spełnienia swojego powołania”. Abp Mokrzycki zapewniał, że z Chrystusem każdy odniesie zwycięstwo. „Pamiętaj, kto chce naśladować Chrystusa, niech weźmie swój krzyż i niech naśladuje Mistrza. Trzeba zrealizować naszą drogę do świętości i dołączyć do grona błogosławionych i świętych. Życzę wam, byście wypłynęli na głębię wiary, nadziei i miłości” – napisał do młodych.
Turniejowi towarzyszyła okolicznościowa wystawa rzeźbiarska „Jan Paweł II i kapliczki polskie. Totus Tuus”, której autorem jest Szczepan Ignaczyński.
Błogosławiony Jan Paweł będzie miał stałe miejsce w naszej pamięci i sercach. To dobrze, że często możemy przypominać jego piękną i wielką postać, postać błogosławionego i wspaniałego człowieka.
Jego życie nie było łatwe. Wcześnie osierocony przez matkę, wychowywany był wraz z bratem przez troskliwego i pobożnego ojca. Brat został lekarzem, niestety, umiera zarażony szkarlatyną w szpitalu. Przychodzą trudne czasy okupacji niemieckiej, a z nimi ciężka praca fizyczna młodego Karola, z którą przeplatają się dążenia intelektualne. Stąd studia uniwersyteckie - polonistyka, a z nią zainteresowania teatralne. Ten wojenny rozwój młodego, bardzo zdolnego człowieka przerywa śmierć ukochanego ojca. Odnajduje się w Kościele, początkowo jako ministrant, zaangażowany w parafii, a potem młodzieniec, który chce zostać księdzem. Oczywiście, ma swoich świeckich przyjaciół, wielu wspaniałych ludzi, z którymi żyje po bratersku. Niemniej jednak wielkim zaskoczeniem jest dla nich decyzja wstąpienia Karola do seminarium. Trzeba tu podkreślić wyczucie i dalekosiężne zamyślenie kard. Adama Sapiehy, zwracającego uwagę na tego młodego alumna, który wyróżnia się swoim intelektem i zawierzeniem Bogu. Na jego oczach i pod jego opieką rozwija się ten młody niezwykle utalentowany człowiek, kontynuujący swoje wykształcenie na Angelicum w Rzymie, zakończone doktoratem.
I tak dochodzi do święceń kapłańskich i zwyczajnej kapłańskiej pracy Karola Wojtyły. Zostaje wikarym w parafii Niegowić k. Gdowa i w Krakowie, w parafii św. Floriana. Podejmuje też dalsze wysiłki na polu nauki, uzyskując kwalifikacje nauczyciela akademickiego. Prowadzi wykłady z teologii moralnej i z doktryn etycznych na KUL-u, ale też pisze na tematy religijne, historyczne i etyczne, ma również zasługi w dziedzinie poezji i literatury. W sposób niemal charyzmatyczny jest związany z młodzieżą akademicką, rozumie ją, widzi w niej nadzieję cywilizacji chrześcijańskiej, nadzieję Kościoła. Poświęca jej wiele czasu, m.in. na górskich szlakach, słucha i wyjaśnia. Jakby na oczach wszystkich dojrzewa wspaniały duszpasterz, który w 1958 r. zostaje biskupem pomocniczym, a w 1963 r. arcybiskupem krakowskim, jest uczestnikiem Soboru Watykańskiego II, gdzie daje się poznać jako człowiek niezwykłej inteligencji, umiłowania Kościoła i jego nauki, a przy tym głębokiego spojrzenia na każdego człowieka. Czas Soboru daje także okazję, żeby Kościół powszechny mógł się bardziej przyjrzeć Karolowi Wojtyle. W 1967 r. zostaje kardynałem.
Dalszą historię już znamy. Po papieżu Pawle VI i krótkim pontyfikacie Jana Pawła I, 16 października 1978 r. dochodzi do słynnego konklawe. „Około godz. 17.15 - Jan Paweł II” („Kalendarium życia Karola Wojtyły”, Wyd. Znak, Kraków 1983) - taki wpis znajdujemy w jego pamiętniku. Jest to początek wielkiego pontyfikatu, początkowo przyjętego nieufnie i z zaskoczeniem, bo po wielu wiekach papieżem nie został Włoch, ale już po chwili budzącego szacunek i zaufanie swą szczerością, bezbronnością i oddaniem.
Po 27 latach posługi Jana Pawła II jako pasterza Kościoła powszechnego, 2 kwietnia 2005 r., jego serce przestało bić, a po 6 latach - po śmierci Wielkiego Papieża - była jego beatyfikacja. Dziś patrzymy na Karola Wojtyłę - Jana Pawła II jako na giganta wiary, wybrańca niebios, do którego możemy zwracać się z modlitwą, prosząc o różnorakie łaski. Wciąż też daje nam on niezwykłe świadectwo swojej wiary - poprzez pozostawioną naukę, ale nade wszystko życie, ze szczególnym jego etapem odchodzenia do wieczności, to jakby nienapisana encyklika adresowana do całego świata.
Studium życia i myśli Jana Pawła II to niezmienne zadanie fascynujące i rzucające na kolana, materiał do wielu przemyśleń życiowych, zwłaszcza w Roku Wiary. Niech w liturgiczne wspomnienie bł. Jana Pawła II zajaśnieje nam postać tego Papieża i poprowadzi nas do prawdy o tym, że życia wiarą się nie przegrywa, że można je tylko wygrać.
Po śmierci Franciszka jego następcę wybierze zgromadzenie kardynałów, zwane konklawe, choć w tej chwili nie wiadomo, jak to będzie wyglądało w praktyce, gdyż liczba uprawnionych do tego purpuratów wynosi obecnie 135, podczas gdy - zgodnie z obowiązującymi przepisami - nie może ona przekraczać 120. Być może nastąpi doraźna lub trwała zmiana tego ustawodawstwa, ale na razie sytuacja jest nietypowa.
Oto bieżący alfabetyczny wykaz kardynałów elektorów, czyli poniżej 80. roku życia:
Pontyfikat papieża Franciszka zapisał się w historii Kościoła jako czas wyjątkowego docenienia polskich świadków wiary i męczenników. Wśród 942 nowych świętych i ponad 1,5 tysiąca błogosławionych wyniesionych na ołtarze w tym okresie, szczególną rolę odegrały postacie z Polski. Ich życie stało się inspiracją dla milionów. Przybliżamy najważniejsze kanonizacje i beatyfikacje Polaków w czasie pontyfikatu Franciszka.
Najbardziej doniosłym wydarzeniem była kanonizacja Jana Pawła II, która miała miejsce 27 kwietnia 2014 roku, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego na Placu św. Piotra. W tej historycznej, podwójnej papieskiej kanonizacji – obok papieża z Polski świętym ogłoszono Jana XXIII – uczestniczył papież senior Benedykt XVI. Uroczystość przyciągnęła miliony pielgrzymów, w tym rzesze Polaków. Cud, który umożliwił kanonizację, dotyczył uzdrowienia Floribeth Mory Diaz z Kostaryki, cierpiącej na nieoperacyjnego tętniaka mózgu. „Jan Paweł II był papieżem rodziny. Kiedyś sam tak powiedział, że chciałby zostać zapamiętany jako papież rodziny. Chętnie to podkreślam w czasie, gdy przeżywamy proces synodalny o rodzinie i z rodzinami, proces, któremu na pewno On z nieba towarzyszy i go wspiera” - mówił podczas kanonizacji papież Franciszek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
