Jesteśmy przed kanonizacją Jana Pawła II. Cieszymy się tym wydarzeniem, będąc wdzięczni Kościołowi za tak szybko podjęty i już zakończony proces kanonizacyjny. Jakże wielu świętych „oczekiwało” na kanonizację całe wieki. Tymczasem Jan Paweł II, który zmarł w 2005 r., jest już błogosławionym, a wkrótce zostanie ogłoszony świętym. Wielu z nas jeszcze go pamięta – właśnie jako człowieka świętego, pełnego Bożego odniesienia. Młodszym przypominają go dokumenty filmowe, także te fabularyzowane, oraz jego spuścizna teologiczno-duszpasterska, która wciąż jest jeszcze nie do końca zgłębiona.

Redakcja „Niedzieli” chce wyjść naprzeciw wielkiemu wydarzeniu kanonizacji Jana Pawła II, poddając pewne pomysły inicjatyw duszpasterskich, dając materiał do przemyśleń i modlitwy. A przede wszystkim zwracając uwagę ludzi – którzy nierzadko dają się zwieść mediom świeckim, wierząc, że Kościół i duszpasterstwo są czymś paskudnym i złym – iż osąd trzeba zostawić Panu Bogu, a robić dobrze to, co do nas należy, i zło starać się dobrem zwyciężać. Taki program jest potrzebny Kościołowi, który przeżywa wiele trudnych sytuacji, nękany i ośmieszany przez siły szatańskie. Przeciwnicy Kościoła podejmują czyny bluźniercze, uwłaczając krzyżowi i innym symbolom chrześcijańskim.

Trzeba też wiedzieć, że wiele cennych i wspaniałych rzeczy dzieje się w Kościele dzisiaj. Kościół jest piękny, tylko trzeba chcieć to zobaczyć. Jest piękny przede wszystkim pięknem ludzi, którzy go tworzą, którzy starają się żyć szlachetnie i odpowiedzialnie oraz przekazują to innym. Tym, co ich buduje, co jest ich motorem napędowym, jest modlitwa, kontakt z osobowym Bogiem. Uwzględniają Go w swoim życiu i pozostawiają Mu przestrzeń działania. Nie zawsze tym ludziom dobrze się powodzi, niejednokrotnie zmagają się z brakiem pieniędzy na podstawowe potrzeby, ale doceniają skarb wiary i są szczęśliwi.

Bardzo chciałbym, byśmy wszyscy jako katolicy dostrzegli ten skarb i dar Kościoła. Byśmy umieli go przekazać naszej rodzinie, naszym dzieciom. Byśmy zobaczyli, o ile bogatsi dzięki temu jesteśmy na tle innych społeczeństw współczesnej Europy. Bo chrześcijaństwo nie tylko mieści się w naszej szeroko pojętej kulturze – architekturze i sztuce, literaturze i muzyce – ale jest sprawą człowieczego życia, na które musi mieć wpływ.

Cieszmy się więc Polską, jej pięknem i bogactwem, choć materialnie wiele nam potrzeba. Taką Polskę kochał Jan Paweł II – człowiek, który znalazł skarb i który starał się zrobić z niego użytek nie tylko dla siebie, ale dla każdego chrześcijanina. Ten wielki Papież stale powtarzał, że wszystkiego nauczył się w Polsce, w polskim Kościele, i dzielił się tym z Kościołem na wszystkich kontynentach.

Przy okazji kanonizacji bł. Jana Pawła II otwórzmy zatem swoje oczy na Polskę, na nasze narodowe walory, i razem z nim popatrzmy na ogrom dziedzictwa, którego nie wolno nam zniszczyć ani pozwolić, by inni je zrujnowali. W tym duchu też patrzmy na nowe ideologie, napływające do nas z siłą tsunami, na różnego typu pokusy i decyzje czasami nieroztropnych ludzi na wysokich urzędach, służące burzeniu naszego dobra i dziedzictwa.

W pierwszym szeregu obrońców tego skarbu winni stanąć polscy duchowni. Obliguje nas do tego bycie kapłanami Jezusa Chrystusa i jako tacy powinniśmy być również najlepszymi obywatelami swojej ziemskiej ojczyzny. Gdy więc zbliża się dzień kanonizacji Jana Pawła II, trzeba radośnie stanąć na baczność. Tyle mamy powodów do radości, tak pięknie uczy nas tego papież Franciszek. Bo Ewangelia Jezusa jest dobrą i radosną nowiną na każde warunki życia. Stąd i słowa Jana Pawła II: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”. O tym wszystkim mówi nam Kościół, umacniając sakramentalnie i dając nadzieję Bożego miłosierdzia.

Niech dzień kanonizacji Jana Pawła II – 27 kwietnia 2014 r., w święto Miłosierdzia Bożego – który już nam jaśnieje, będzie najlepszą wskazówką dla każdego kapłana i każdego polskiego katolika, dla młodego pokolenia Polaków, iż warto iść przez życie z dumą, że jest się katolikiem pochodzącym z ojczyzny Jana Pawła II – wspaniałego świętego XX wieku.