Eucharystia centrum naszego życia

Bp Ignacy Dec

BOŻENA SZTAJNER

Bądź na bieżąco!

Prorocy Starego Testamentu w różny sposób zapowiadali czasy mesjańskie. „Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win” (Iz 25,6). Wypełnieniem tej zapowiedzi było najpierw drugie rozmnożenie chleba, właśnie na górze.

Drugim wypełnieniem zapowiedzianej przez proroka uczty mesjańskiej jest uczta eucharystyczna, którą Jezus przeżył z uczniami przed swoją męką i śmiercią krzyżową, i którą polecił składać na Jego pamiątkę: „To czyńcie na Moją pamiątkę”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Eucharystia jest ucztą mesjańską, która znajduje się w centrum życia Kościoła, która była i jest sprawowana codziennie w dziejach Kościoła i na różnych miejscach naszej ziemi. Zawiera ona sakramentalny zapis działa zbawczego Chrystusa. Jest najdoskonalszą formą wielbienia Boga, składania Mu dziękczynienia i miejscem uświęcania człowieka.

Przypomnijmy sobie bł. Jana Pawła II, który do każdej Mszy św. długo się przygotowywał, który podczas jej sprawowania zanurzał się w rzeczywistość nadprzyrodzoną, który po jej zakończeniu praktykował dziękczynienie. Eucharystię sprawujemy dla drugich. Pan Jezus podczas ziemskiego życia gromadził wokół siebie chorych, chromych, ułomnych, niewidomych, niemych, głodnych i innych źle się mających. Wielu odchodziło do domów uzdrowionych, pocieszonych. Dziś powinno być podobnie. Przy Jezusie winni się gromadzić chorzy na duchu i na ciele. Powinniśmy spotkania z Jezusem przeżywać w postawie wiary, pokory i ufności. Wtedy uczestnicy spotkań mogą otrzymywać większe owoce swojego trwania przy Jezusie.

Mówiąc o Eucharystii, dodajmy, że ważne jest sprawowanie i uczestniczenie, ale ważne jest także to, co po niej następuje. Ważne jest życie Eucharystią. Ważne jest także przebywanie przed Jezusem Eucharystycznym na adoracji. Na tę formę kultu Eucharystii zwraca uwagę często Ojciec Święty Benedykt XVI. Zachęca nas do adorowania obecności Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.

Reklama

Matka Teresa zapytana w Częstochowie, czy ogląda telewizję, wskazała na tabernakulum i powiedziała - „to jest mój telewizor, to jest mój ekran”. Gdy przebywała w Mediolanie, akurat przygotowywano tam uliczną manifestację i poproszono Matkę o wsparcie. Wówczas powiedziała do nich: „Wy idźcie nogami, a ja pójdę kolanami”. Oni więc poszli na ulicę, a Matka poszła na adorację. Do adoracji Pana Jezusa zachęcała swoje siostry, które posługiwały najbiedniejszym z biednych. Początkowo była to jedna godzina adoracji w tygodniu, a potem była to przynajmniej jedna godzina adoracji każdego dnia. Matka mówiła siostrom, że powinny praktykować podwójną służbę Chrystusowi. Najpierw powinny adorować Jezusa w kaplicy, a potem temu samemu Chrystusowi usługiwać w chorych i konających. Przekonywała siostry, że czas ofiarowany Chrystusowi podczas adoracji zawsze się zwraca, że nie jest nigdy czasem straconym, ale zawsze owocującym.

Prośmy Chrystusa, aby nas pociągał do siebie, aby nam udzielił łaski tęsknoty za Nim, abyśmy z chwil spędzanych przed Nim czerpali moc do naszej działalności apostolskiej.

Oprac. ks. Łukasz Ziemski

2013-01-31 14:35

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Oto wielka tajemnica wiary...

Niedziela Ogólnopolska 24/2014, str. 15

Ks. Ireneusz Skubiś

[ TEMATY ]

Eucharystia

Bożena Sztajner

Obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie to niewątpliwie wielka tajemnica wiary, która mówi o Jego Boskiej naturze. Żywy i prawdziwy, jest obecny pod postacią Chleba i Wina i przez posługę kapłana dostępny dla nas w każdej chwili. To coś niezwykle poruszającego, że Bóg tak mocno wchodzi w ludzkie istnienie, że łączy w człowieku zwyczajny świat ludzki z nadprzyrodzonym światem Boskim. Mówimy: to niesłychane i przyprawiające o drżenie – „misterium tremendum” – iż Bóg najwyższy, Stworzyciel nieba i ziemi, stał się tak mały, że każdy może Go dotknąć i wziąć do siebie, i zachwycające – „misterium fascinosum” – że ten Bóg, który zbawia, jest Miłością miłosierną i najlepszym Ojcem. Tych dwu tajemnic można doświadczyć podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Były one także doświadczeniem powszechnym Kościoła, kiedy w ubiegłoroczne święto Bożego Ciała we Włoszech, 2 czerwca, przewodzący uroczystościom papież Franciszek ukląkł przed Jezusem Eucharystycznym. Każdy gest i każde słowo Ojca Świętego wyrażały wiarę w obecność Pana Jezusa. Nabożeństwo adoracji połączyło wówczas cały katolicki świat w czci dla Najświętszego Sakramentu – podobne nabożeństwa odbywały się w tym samym czasie w kościołach na całym świecie. Taka adoracja i chwała należy się Bogu, Zbawicielowi świata, i powinna nas wszystkich rozpalić wewnętrznie, uświadomić, że tylko Panu Bogu winniśmy oddawać taką cześć i uwielbienie.

CZYTAJ DALEJ

Niebo – misja na co dzień!

2024-05-07 08:46

Niedziela Ogólnopolska 19/2024, str. 22

O. Krzysztof Osuch, jezuita

[ TEMATY ]

homilia

Karol Porwich/Niedziela

Zmartwychwstały Pan dał swoim uczniom wystarczająco wiele dowodów na to, że żyje. A teraz, przed wstąpieniem do Ojca, przygotowuje ich do nowego etapu w dziejach zbawienia ludzkiej rodziny. Rozstający się z Apostołami Pan objawia im swoje (i Ojca) dalekosiężne plany. Oto dość zwyczajni ludzie – uczniowie Jezusa, chrześcijanie – mają maksymalnie zaangażować się w rozwój królestwa Bożego na ziemi. Wnet ruszą w świat z Dobrą Nowiną. Pamiętają też, że mają się modlić, wiedzą, jak to czynić i o co prosić Ojca: „Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi”. Podczas licznych spotkań ze Zmartwychwstałym uczniowie zostali obdarowani tchnieniem Ducha Pocieszyciela. Ale będzie Go „więcej”. Jezus uroczyście obiecał, że wydarzy się cud zstąpienia Ducha Świętego, który obdarzy uczniów mocą i licznymi nadprzyrodzonymi darami. Tak wyposażeni będą zdolni nieść Ewangelię „aż po krańce ziemi”. Dobra Nowina o zbawieniu powinna być zaniesiona do wszystkich ludzi. A tymczasem Jezus – po wydaniu misyjnego polecenia i złożeniu obietnicy – „uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba»”. Osamotnieni uczniowie, a po nich kolejne pokolenia wierzących mają się przystosować do nowego rodzaju obecności Zbawiciela. Już się boleśnie przekonali, że nie potrafią zatrzymać Go przy sobie. Teraz mają codziennie pielęgnować i doskonalić sztukę słuchania słowa Bożego, by odradzała się i rosła ich ufna wiara w Jezusa obecnego pośród nich – obecnego i udzielającego się szczególniej w eucharystycznej Ofierze i Uczcie.

CZYTAJ DALEJ

Komunikat Zgromadzenia oblatów w sprawie zakonników zatrzymanych na Białorusi

2024-05-12 23:03

pg OMI
/KAI

[ TEMATY ]

komunikat

Red.

O dalszą modlitwę w intencji dwóch misjonarzy oblatów zatrzymanych przez władze białoruskie oraz wiernych, którzy zostali pozbawieni opieki duszpasterskiej proszą ich współbracia zakonni. "Obaj oblaci są obywatelami Białorusi. W związku z powyższym prosimy dziennikarzy i agencje prasowe o roztropność w przekazywaniu informacji na ich temat" - pisze w wydanym wieczorem komunikacie o. Paweł Gomulak OMI, rzecznik Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

W związku z zatrzymaniem przez władze białoruskie dwóch misjonarzy oblatów posługujących w diecezji witebskiej na Białorusi misjonarze oblaci wyrażają wdzięczność za wszelkie wyrazy wsparcia i solidarności oraz modlitwy w intencji ojców Andrzeja i Pawła.

CZYTAJ DALEJ

Reklama