Nie ma drugiego takiego kraju, w którym byłaby tak czczona Najświętsza Maryja Panna. Tylko polska ziemia może się poszczycić tyloma sanktuariami wzniesionymi na Jej cześć i setkami świątyń obdarzonych Jej imieniem. To do Matki, co Jasnej broni Częstochowy, co roku pielgrzymuje naród polski, aby powierzyć się Jej, bo przecież któż zrozumie lepiej dziecko jak nie matka. Tyle nabożeństw, tyle wierszy o Niej napisano, tyle pieśni na Jej cześć ułożono i nie ma chyba polskiego domu, gdzie nie byłoby obrazu lub figurki Matki Bożej. A skąd się to wzięło?
Otóż wyjątkowy kult Bogurodzicy i przekonanie o szczególnej opiece Maryi nad narodem polskim towarzyszy nam przez dzieje. Już w XVII wieku król Jan Kazimierz (l IV 1656 r.) uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. W obliczu zagrożenia z zewnątrz dla kraju i Kościoła wypowiedział słowa: „...Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram (...). Obiecuję wreszcie i ślubuję, że kiedy za przepotężnym pośrednictwem Twoim i Syna Twego wielkim zmiłowanie nad wrogami (...) odniosę zwycięstwo, będę się starał u Stolicy Apostolskiej, aby na podziękowanie Tobie i Twemu Synowi dzień ten corocznie uroczyście, i to po wieczne czasy, był święcony oraz dołożę trudu wraz z biskupami Królestwa, aby to, co przyrzekam, przez ludy moje wypełnione zostało”.
Tak też się stało. Święto Królowej Polski, ustanowione przez św. Piusa X dla archidiecezji lwowskiej, papież Pius XI rozszerzył na całą Polskę w 1923 r. Papież Jan XXIII ogłosił Najświętszą Maryję Pannę Królową Polski główną patronką kraju razem ze świętymi biskupami i męczennikami Stanisławem i Wojciechem, a do Litanii Loretańskiej wezwanie „Królowo Polski, módl się za nami” zostało wprowadzone na prośbę biskupów polskich jeszcze w 1920 r. Maryja jest „Królową Polski”. Stąd rodzi się pytanie: jaką treść teologiczną zawiera ten tytuł? Aby na nie odpowiedzieć, warto najpierw ustalić, na czym w ogóle polega królowanie Maryi.
Przypisywanie Maryi tytułu „Królowej”, sięgające korzeniami V stulecia, jest wyrazem wiary ludu chrześcijańskiego w Jej niezwykłe wyniesienie. O wielkości Maryi decyduje przede wszystkim Jej macierzyńska misja wobec Słowa Bożego, które w Jej najczystszym łonie stało się człowiekiem. Macierzyństwo Boże jest największym ze wszystkich darów łaski, otrzymanych przez Maryję od Ojca niebieskiego. Stąd jest Ona wyjątkową osobą pośród całego rodzaju ludzkiego.
Następnie, na królewskość Maryi warto popatrzeć przez analogię do królowania Jezusa. Maryja zasiadając po prawicy Boga ma współudział w najwyższej władzy Boga. Jezus w dniu wniebowstąpienia „zasiadł po prawicy Boga”, rozpoczął współkrólowanie z Bogiem. Analogicznie wniebowzięta Maryja „zyskuje udział we władzy Syna i przyczynia się do wzrostu Królestwa, uczestniczy w szerzeniu w świecie łaski Bożej, (...) Pozostając podporządkowana Chrystusowi, jest Królową, która posiada i sprawuje władzę nad wszechświatem, udzieloną Jej przez Syna” (Jan Paweł II).
Drugiej analogii można się dopatrzyć w swoistym rozumieniu królowania przez samego Chrystusa. W przypadku Jezusa królowanie oznacza służenie. Jezus w wielu miejscach podkreślał służebny charakter swego posłannictwa: Syn Człowieczy „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20, 28). Maryja „prawdziwa uczennica Chrystusa” króluje służąc; zresztą już przy Zwiastowaniu nazwała siebie „Służebnicą Pańską”.
Należy z całą stanowczością podkreślić, że królowanie Maryi ma macierzyński charakter. Nazwanie Maryi „Królową” wskazuje na władzę, którą Ona otrzymała, aby pełnić macierzyńską misję. Jej macierzyńska opieka stale towarzyszy ludziom. Opieka ta jest w pełni skuteczna dzięki wyniesieniu Maryi do chwały niebios. „Tak więc chwalebny stan Maryi bynajmniej nie oddala Jej od nas, ale pozwala Jej być zawsze blisko ludzi i otaczać ich opieką. Maryja wie o wszystkim, co dzieje się w naszym życiu, i wspiera nas macierzyńską miłością w życiowych doświadczeniach. Wzięta do chwały niebios, Maryja poświęca się całkowicie dziełu zbawienia, aby móc obdarzyć każdego człowieka szczęściem, które stało się Jej udziałem. Jest Królową, która rozdaje wszystko, co posiada, dzieląc się nade wszystko życiem i miłością Chrystusa”.
Królowanie Maryi zawiera cztery aspekty: niezwykłą godność, udział we władzy Chrystusa, macierzyńską służbę oraz jej niewyczerpaną skuteczność. Powyższe aspekty można odnieść do tytułu „Królowa Polski”. A zatem, po pierwsze, Maryja jako Królowa Polski posiada najwyższe dostojeństwo i godność. Dlatego należy się Jej cześć. Cześć dla Królowej wyraża się w uwielbieniu i w posłuszeństwie Jej poleceniom. Wskazania Matki Bożej można streścić słowami tzw. testamentu Maryi: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 5). Jak w moim życiu wygląda cześć do Maryi? Dlatego każdy, kto uważa Maryję za swoją Królową, winien jak najwierniej słuchać ewangelijnych wskazań Jej Syna.
Po drugie, maryjne królowanie nad Polską nie ma nic wspólnego z władzą w znaczeniu politycznym; jest ono królowaniem o charakterze macierzyńskim i wyraża się w duchowej opiece, modlitewnym wstawiennictwie, a także w pośrednictwie nadprzyrodzonych darów, otrzymywanych od Boga Ojca przez Chrystusa. Widać więc, że królowanie Maryi dotyczy przede wszystkim sfery życia nadprzyrodzonego - życia łaski. Stąd autentyczny kult Maryi Królowej Polski wyklucza jakiekolwiek polityczne pojmowanie i wykorzystywanie tego tytułu. Po trzecie, Maryja Królowa Polski uczy, że królem jest ten, kto służy innym. Wreszcie po czwarte, niezwykła skuteczność Maryjnego wstawiennictwa każe z wielką ufnością zwracać się do Niej w wielorakich potrzebach.
Pomóż w rozwoju naszego portalu